نه زعفرانیه

نه جردن

ونه خاک هایی که هرروزبا قلقلک گوش ماهی ها بیدارمیشوند

تورا نمیشناسند

نفس که میکشی

گلاب قمصر کاشان را هم مست میکنی

چه رسد به باد های مسافر

که هر شب از سپیدرود تا اروند را قدم می زنند

تو سالهاست خاموشی

زهرا با عروسک هایش بازی میکند

من،نگران شعرهای ناتمامم هستم

پدر هرروز روزنامه ها را مرور میکند

قیمت زمین بالا رفته

وتو سالهاست خاموشی

زمین های قدیمی گنج هایشان را پنهان میکنند

تو

گنج هایت را نشان می دهی

میدانی

نه دشت های آسمان دیده

نه زمین های آفتاب خورده

تو ادامه ی هیچ خاکی نیستی